Vakanties, uitgaan, uit eten, iedereen heeft het gevoel van alles te moeten inhalen
na een paar maanden van intelligente lockdown.
Wat op zich niet zo verwonderlijk is, wij hebben zelf ook een paar verjaardagen niet kunnen vieren en onze vakantie eind mei werd door de touroperator ge-annuleerd.

Nu zijn wij niet het type mensen die vooraan staan om met gierende banden richting een vakantieadres te scheuren, maar afgelopen weken stond de media vol met berichten over mensen die meteen zodra de grenzen opengingen, vertrokken zijn.
Nederlandse jongeren die de grens overstaken om in België te gaan stappen en toen het het vroege sluiten hen niet naar de zin was, de boel op stelten hebben gezet.

Momenteel staan de kranten en media vol met berichten over de toename van het aantal coronagevallen. Een camping op Terschelling gaat twee weken eerder dicht door 8 besmettingen en de deskundigen praatshows  waarschuwen al dat de tweede coronagolf zich al in september zal aandienen. De IC afdelingen in ziekenhuizen lopen al weer redelijk vol, terwijl het zorgpersoneel nog niet bekomen is van de eerste golf.

Is de snelle toename van het aantal besmettingen nu een gevolg van de drift van mensen om hun ‘recht’ op vrijheid meteen te moeten pakken? Of is het een gevolg van de regels van 1,5 meter op zijn beloop laten?

Ik sprak een chirurg en hij was van mening dat het hoge aantal besmettingen bij jonge mensen op zich niet verkeerd zijn voor de totale immuniteit. Op zich ben ik het wel met hem eens, ware het niet dat jongeren het virus ook makkelijk kunnen doorgeven aan ouderen en kwetsbaren. Bovendien kunnen de gevolgen voor jonge mensen ook heftig zijn.

Ik weet één ding heel zeker: zolang er mensen zijn die hun verantwoordelijkheid ten opzichte van anderen (en zichzelf) moeten de kwetsbaren, mensen met een lage weerstand, chronisch zieken en ouderen hun eigen conclusies trekken en vooral voor zichzelf zorgen.
Voor mij persoonlijk betekent dat:
Zoveel mogelijk thuisblijven, handen wassen tot het vel er bijna af is, online shoppen en boodschappen bestellen en thuiswerken.

RICOH IMAGING

Klopt, het is niet eerlijk. Ogenschijnlijk kan iedereen zijn/haar gang gaan en ik niet. Ik werk echter bij een zorgorganisatie en zal de regels moeten volgen.
Van de andere kant zou ik ook wel eens de stad weer willen ingaan, maar dat zal ongetwijfeld ooit een keer weer mogelijk zijn.