Er is inmiddels veel gezegd en geschreven over corona,wilde dieren, huisdieren
of ze het virus wel of niet kunnen krijgen, of er sprake kan zijn van besmetting van mens op dier of andersom.

Maar goed, dat is niet de insteek van dit artikel.
Nu er steeds meer maatregelen losgelaten worden en het land zich wat vrijer kan bewegen, is het misschien wel goed om eens na te denken over onze huisdieren.

Sinds 15 maart werken en studeren wij thuis en onze hond (een Australian Labradoodle van ruim 1,5 jaar oud) is helemaal in de wolken. Bijna 24/7 aandacht, koekjes en extra wandelingen, wat kan een hond zich nog meer wensen?
Sinds een paar weken heeft ze zichzelf traplopen geleerd en kan ze door het hele huis gaan en staan waar ze wil.
Ik heb dan ook plekjes gecreëerd waar ze kan liggen, want ze wil heel graag bij ons zijn.

Als wij incidenteel ergens heen moeten waar zij niet mee naar toe kan, gaat ze echt staan janken en piepen. Hartverscheurend, maar we moeten streng zijn.
Ze moet leren om ook weer even alleen te zijn.

Nu las ik in een artikel dat het voor honden en katten misschien een goed idee is, om via de dierenarts begeleiding te regelen om de dieren gefaseerd te laten onthechten na deze intensieve periode.
Als ik onze hond zo jankend en piepend achterlaat, ga ik ook niet fijn weg, maar als we eenmaal de straat uitrijden weet ik ook dat ze rustig onder de trap gaat liggen.
Ik zie het dan ook niet als een toegevoegde waarde om het onthechten te laten begeleiden.

Het andere punt wat me is opgevallen tijdens de coronatijd, is het feit dat ik tijdens het uitlaten van de hond mensen met honden tegenkom waarvan ik denk: Huh, zij een hond? Ineens lopen er gezinnen met een hond, gezinnen en mensen waarvan ik nooit had gedacht dat zij een hond in huis zouden nemen.
Bij ons in de straat woont zo’n gezin en ik heb gevraagd of zij ervaring hebben met honden. Oooh ja hoor, we hebben heel lang geleden eens een hond gehad.
Nu, na drie maanden, is hun puppy inmiddels bijna een keer zo groot als onze hond en zeggen ze: Oei, we hadden niet gedacht dat de hond zo groot zou worden.
Als ik dat zo hoor, vraag ik me af of het een doordachte beslissing is geweest om een hond in huis te halen. Was de hond alleen bedoeld om toch even een loopje naar buiten te hebben?

Naja, we gaan het meemaken hoe dit afloopt.
Hebben jullie deze situaties al meegemaakt? Dat mensen waarvan het nooit had gedacht toch ineens met een hondje thuiskwamen?
Hebben jullie huisdieren die het verschrikkelijk vinden dat je weer een paar uurtjes tot een hele dag weer naar je werk gaat?