Ja, the story continues.
Wereldwijd wordt met man en macht gezocht naar een vaccin wat de bevolking kan beschermen tegen dat vreselijke virus.
Gisteren stond er een artikel in de krant met het corona-verhaal van een anesthesioloog in opleiding die besmet raakte met het virus. Hij wilde niet aan de beademing (dat stond voor hem gelijk aan doodgaan), kwam uiteindelijk toch op de Intensive Care en aan de beademing en vond het uiteindelijk heel erg dat zijn collega’s hem moesten verzorgen.
Die strijd gun je echt niemand.
Vandaar dat we nu, na de verlenging van de intelligente lockdown,  gewoon maar moeten doen wat er gezegd wordt.

Nu we ons er bij neer moeten leggen, zie je dat mensen uitgestelde klusjes gaan oppakken, zoals veranderingen in de tuin, huis schilderen of meubels opknappen.
Weer anderen houden zich bezig met het aanleggen van lijstjes van dingen die niet doorgaan zoals evenementen en festivals die niet doorgaan. (Persoonlijk houd ik me liever vast aan en lijstje wat ik graag zou gaan doen als de beperkende maatregelen opgeheven worden)

We zijn natuurlijk de laatste jaren ook wel erg verwend met goedwerkende WiFi op bv hotelkamers en kinderen die al op meer plaatsten op de aarde zijn geweest dan hun grootouders.
Maar, tot hoe ver kunnen wij deze privileges na de crisis nog ‘eisen’?
Valt er nog wat te eisen of moeten we terug naar de start? Hebben we rechten bv. op de aarde, op spullen, eigenlijk op alles?
We kunnen ons heel veilig wanen, maar de natuur geeft en de natuur neemt en deze crisis bewijst dat de natuur zo af en toe even zijn macht wil laten gelden.
Ik denk dat je eerder kunt spreken dat de mensheid in al zijn wijsheid de aarde nog steeds te leen heeft in het relatief korte moment dat we de aarde bevolken, om van recht-hebben-op nog maar niet te spreken. Het leven geeft geen garantie en er zitten grenzen aan de maakbaarheid van dingen.

Ik heb de volgende vraag al aan meerdere mensen in mijn omgeving gesteld: Denk je dat we met z’n allen zullen leren van deze crisis en ons zullen aanpassen?
De meningen waren verdeeld.
Een gedeelte denkt (hoopt) dat we ons lesje geleerd hebben en op deze voet verder gaan. Dat wil zeggen: meer en vaker thuiswerken en de auto laten staan. Onze oudere generatie meer zullen eren en koesteren, respect hebben voor de natuur en vakanties naar verre oorden maar even laten voor wat ze zijn.
Een andere groep denkt juist dat we gaan inhalen en ons helemaal gaan storten op het uitgaansleven, voor een heel jaar de vakanties gaan boeken en alles gaan doen wat het leven zo interessant en leuk maakt.

We gaan het meemaken. Wat denken jullie? Als je voor jezelf deze vraag zou beantwoorden, hoor je dan bij de groep ‘ik heb er van geleerd en ik vind de rust heerlijk’ of hoor je bij de groep ‘ik ga alles inhalen wat ik nu tekort heb gehad’ ?

Veel wijsheid en sterkte. MJ

Foto door Zetong Li op Pexels.com