of toch niet?
Om te beginnen hoop ik dat iedereen veilig en gezond is. In onze regio valt het op zich wel mee, waar de omstandigheden met het coronavirus wens ik iedereen heel veel sterkte en liefs.

Het zijn rare, chaotische tijden waar we nu middenin zitten. Het sociale leven ligt zo goed als stil en de overheid doet zijn best om de burgers te informeren met nieuws en informatie.
Scholen en restaurants werden vorige week al gesloten tot 6 april, drie weken. Inmiddels geeft 80% van de basisscholen op de één of andere manier toch les.
Universiteiten die aangekondigd hebben pas in september de deuren weer openzetten voor hoorcolleges.  Allemaal zaken die in navolging van de crisis ook de nodige vragen oproepen.

Bij veel mensen komen primaire instincten naar boven en gaan naar de supermarkten om te gaan hamsteren, met name wc-papier en houdbare producten zoals rijst en pasta.
Ineens staat ook onze wereld op z’n kop, we (generaties na de tweede wereldoorlog) hebben nooit eerder in een dergelijk situatie gezeten.
Lege schappen komen hier in de supermarkt nooit voor en misschien vraag je je af: had ik niet mijn eigen kasten meer moeten vullen voor het geval dat? Je kunt de vraag ook omdraaien en denken: wat heb ik nog in huis en wat kan ik daar mee maken?  We  kunnen  misschien niet onbezorgd naar buiten gaan, maar het internet werkt prima, hier staan genoeg recepten om wat lekkers te maken met de ingrediënten die je wel in huis hebt.

Onze eigen emoties en gevoelens raken een beetje op de achtergrond als we de statistieken op het nieuws zien en weten dat er steeds meer mensen overlijden aan het coronavirus.
Je hebt misschien plannen gemaakt voor de komende jaren en doelen gesteld, en dan ineens komt er een crisis tussendoor die je planning totaal in de war schopt.
Ineens worden we in de tijd teruggezet door de beperkte keuze in ons doen en laten.

Voor iedereen geldt dat vrijheid heel belangrijk is, om eigen keuzes te maken, vrijheid van meningsuiting, maar in tijden van crisis zoals waar we nu in zitten, maken we ons druk om de meer essentiële zaken. Zaken als: is mijn familie nog gezond, kunnen de ouderen nog hun boodschappen doen en waar is mijn hulp nodig?

Ik denk dat we deze tijd nooit zullen vergeten (net zoals de koning in zijn toespraak al meldde) en misschien moeten we ook maar genieten  van de rust en het langzamer gaan van de processen,  nu zouden we juist meer dan anders waarderen wat we hebben.

Hoe we met deze crisis omgaan, ligt aan onszelf. Houden we ons aan de door de overheid voorgeschreven regels (houden we minimaal 1,5 meter afstand, wassen we regelmatig onze handen, nemen we andere voorzorgsmaatregelen om verspreiding van het virus te voorkomen), of doen we maar wat?

Wat je ook doet, waar je ook bent, hoe je ook werkt, ik wens iedereen heel veel sterkte in deze bijzondere tijd. MJ